ŞAMPİYON KUMAŞI

Yazar: Zeynep Yıldırım

Editör: Ayşe Şen Kocaman

“Pistlerin kralı Tufan! Ne harika birincilik! Asfaltı yaktı geçti!”

-Oğlum hadi kalk, okula geç kalacaksın.

-Bir anda yerimden doğruldum. Gece salonda uyumuşum meğer.

-Ne! Ama o tezahüratlar, off rüyaymış! Yine dünya çapında ralli şampiyonu olmuştum. Hem de oto pilotum Ali Türkkan’dı.

Annem mutfakta çatırt diye yumurtayı tavaya kırarken “Tufancığım ben o hız makinelerine binmene asla izin vermem. ” diye bağırıyordu. Ama benim aklım ralli yarışlarındaydı. Eh aklımın bir kısmı da tavada çatırdayan yumurtadaydı. “Bir gün o pistleri yakacağım.” dedim. Annem ters ters bakarken hemen odama çıkıp bu sözü yazdım. Odamın duvarında bolca tampon arkası sözler var, bana havalı gelenleri yazıyorum. Bir gün ralli aracımın arkasına yapıştıracağım.

O gün okulda yine dalgındım, aklım rüyamdaydı. Arkadaşlarım, “Yine rüyalarda mı yaşıyorsun Tufi?” diye takılıyorlardı. Ne yapsınlar, her gün ralli şampiyonluklarımı anlatıyordum onlara. Artık sıkılmışlardı.

Eve gidince iri bir elma aldım ve hemen ralli yarışı açıp dev ekranın karşısına geçtim. Kartondan yaptığım aracımın plastik direksiyonu birden gerçek olmuştu sanki. Ve son sürat yarışıyordum. Rüyalarım gerçek olmuştu; bir yerden başka bir yere, dünyadaki herkesten daha hızlı gidiyordum. O akşam bloğumda hayallerimden ve ralliden biraz daha bahsettim.  Gece olunca beni yine birincilik naraları karşıladı.

Annemin sesiyle yeni güne uyandığımda, “Allah’ım, keşke bugün içimden geçirdiğim her şey gerçek olsa,” diye mırıldandım. Okula yürürken bizim sitenin kedisini gördüm. Poşete doldurulup çöpün kenarına bırakılmış fasulye yemeğine ulaşmaya çalışıyordu. En sonunda poşeti patlattı, yaladı, kokladı, bıraktı. Bu insanlar neden bozuk yemekleri kedi köpek yer zannediyor? Eğer kediler sebze yeseydi, ziraat mühendisleri çiftçilere böcek ilacı değil kedi ilacı satardı. Kedileri tarlalardan sahiplenirdik. Keşke mama olsa bir yerlerde. Ben böyle söylenirken karşıdan gelen bey amca bana para uzatıp kedi maması almamı istedi. Aman Allah’ım! Bu tesadüf müydü? Olaylar bununla da kalmadı.

Okula vardığımda tam arkadaşlarıma rüyamı anlatacaktım ki aynı hikayeyi dinlemeyi hiç de çekici bulmadıklarını hatırladım. “ Ah! Keşke benim gördüğüm rüyayı onlar da görmüş olsa. ” diye içimden geçirdim. Herkes bu anı bekliyormuş meğer.

-Yaa Tufan o nasıl yarıştı?

-Dün gece seni rüyamızda gördük, süperdin oğlum.

-Sende şampiyon kumaşı var.

Duam kabul mü olmuştu? “Biri beni çimdiklesin,” diye bağırdım. Kafamda konfetiler patlıyordu. Gün boyu ilerde iyi bir ekip olmaktan ve kazanacağımız şampiyonluklardan bahsettik. Çünkü ralli yarışlarında ekip çok önemliydi. Sadece pilot veya oto pilot değil pist stoplarda bekleyen lastikçiler, yakıt dolduranlar, tamirciler… Bildiklerimi arkadaşlarıma anlatınca daha da etkilendiler tabii. Daha önce ralli konusunda bu kadar bilgili olduğumu fark etmemiştim. Eve gittiğimde olanları anneme anlatmak için sabırsızlanıyordum.

Sonunda çıkış zili çaldı ve eve döndüm. Tabii yolda giderken “Allah’ım bu sefer annem beni dinlerken,  ‘O hız makinalarına binmene izin veremem.’ demesin, ‘Büyüğünde çok başarılı olacaksın,’ desin.” diye dua etmiştim. Annem kapıyı şu şahane cümleyle açtı: “Gönüllerin şampiyonu hoş geldin.”

Yüzüme yayılan artist bir gülümsemeyle içeri süzüldüm. Annem çok önemli bir sürprizin beni beklediğini, o zamana kadar ödevlerimi yapmamı söyledi. Heyecandan kafayı yiyecektim. Odaklanamıyordum ki ödev mödev hak getire. Ben de kalkıp birkaç fiyakalı laf karaladım: 

Arkadan gelirken boş durma alkış çal.

Sallayanı sollarım, sollayanı sallarım.

Biz pistlerde büyüdük, sen emeklerken yürüdük.

Derken bizimkiler çağırdı, aşağıya inerken kalbim ağzımdan çıkacaktı. Merdivenin son üç basamağına geldiğimde kafamı kaldırdım ve karşımda ALİ TÜRKKAN! Türkiye’nin en genç ralli şampiyonu!

-Gözlerime inanamıyorum! Sizinle tanışmak benim için büyük heyecan.

-Merhaba Tufan. Ben de seni tanıdığım için mutluyum. Burada olmamın sebebi bloğun. Yazdıklarını keyifle okuyorum. Heyecanını kaybetme, ralli dinamik ve genç sporcuların işidir.

-Tamam Ali abi, şey… Abi dedim ama.

Ali abi göz kırptı.

-Tabii ki. Sende iş var Tufan, hayallerinin peşinden git, babanla sürüş denemelerini sakın bırakma. Rallide şoförlük ne kadar iyiyse, başarı şansı o kadar artar.

Babam, ben ve Ali abi geç saatlere kadar oturduk. Misafirimiz gittikten sonra bloğumda yayınlamak üzere yaptığımız röportajı temize çektim. O gün yatağa yattığımda yaşadıklarıma inanamıyordum. Keşke dualarımın kabul olmasını dilerken bir gün diye sınırlamasaydım. Günün yorgunluğuyla yine rüyamda şampiyon olmak üzere usulca uykuya daldım.