ÇİÇEKLER VE AMPULLER

Yazan: Zeynep Yıldırım

Editör: Fatma Melek Sözer

Şef Editör: Behice Kavak

Gülcü Hanım ne tatlıdır, onun kalbi çiçek gibi,

Çiçekler kadar özeldir bu hanımın talebesi.

O talebe benim işte, adım Mıznaz,

Aslında adımı yanlış koymuş babam Tıknaz.

Ben, belediye başkanının çiçeksever asil kızı,

Bu dünyanın en değerli, maharetli bahçıvanı.

Benim büyük bir bahçem var, her çeşit çiçekli saray.

Gündüz ona Güneş hayran, gece olunca da Ay.

Babam öğrendiğinde çiçeklere bu sevgimi,

“Bahçıvan mı olacaksın başımıza Mıznaz!” dedi.

Her zaman destekler beni, yine, git de dene, dedi.

Uğraş bakalım bahçenle(!) yapmalısın tüm işleri.

Uçtum, koşa koşa gittim, hemen bahçıvanı kovdum.

Dedi Mıznaz yapma bunu, ben nerede iş bulurum.

Hem babana sordun mu? O sever kovmaz beni.

Yok dedim, güle güle, bu başkanımızın emri.

Off poff diye diye gitti, aşçıyla fıs fıs konuştu,

Kulağı ne duydu bilmem, gidiyordu mutlu mutlu.

Akşam oldu, yemek geldi, ben yine beğenmedim.

Aşçı aşçı ! Ne de çirkin bu yemeklerin dedim.

Pasta araklamak için indim bizim mutfağa.

Hapur hupur, şapır şupur, bitti pasta oracıkta.

Cayır cayır yandı içim, nasıl susadım bir anda,

Bir şişede su bulunca, sevinçle diktim kafama.

Geriye döneyim diye merdivene koştum hemen,

Basamaklar cuk diye kocaman oldu birden,

Anladım ki birleşip bana tuzak kurmuşlar,

Aşçı ile bahçıvan suyu iksir yapmışlar.

Merdiveni çıkmak için hoplayıp zıplayınca,

Küçüldükçe küçüldüm, kaldım fare boyunda.

"Pisipisi!" dedim durdum, kediciğimi çağırdım,

Bahçeye inmek için az sonra sırtındaydım.

Bahçıvan geri gelmiş, gözlerime inanmadım,

Almış koskoca ibriği, sulamakta çiçekleri.

Bunca suyun içinde düştüm, boğulacaktım,

Aziz dostum, pisime seslendim, kurtarıldım.

Pisipisim, kahramanım, götür beni odama,

Neyse ki Gülcü Hanım çıktı geldi o anda.

Dikkatini çekmek için bağırıyordum ama

Sesim bir gıcırtı oldu, yankılandı odada,

En iyisi kedime binip gitmek derken, tam,

Gülcü Hanım soruverdi, nedir bu viyaklayan.

Bahçıvan tuhaf tuhaf baktı Gülcü Hanım’a

O durmadı, yürüdü, sesin çıktığı yana.

Ahh! Nihayet, biri beni gördü işte sonunda.

Hopp diyerek zıpladım o anda avucuna.

Anlatacaktım tek tek başıma gelenleri,

Sesim yetersiz kaldı ne kadar bağırsam da.

İnanamadı, baktı küçücük vücuduma,

Minik bir Mıznaz vardı şimdi parmaklarında.

Hemen yere atladım, kalem, çubuk aradım,

Bulunca toprağa yazı yazdım anlattım.

Beni aşçıya götür ne olur Gülcü Hanım,

Hâlimin çaresini haydi ona soralım.

Aldı beni eline, hızla gittik aşçıya,

Getir eski hâline, yazık, dedi, bu kıza.

Bir karışım verdiler, içince hoop büyüdüm,

Gülcü Hanım eliyle, bahçeye götürüldüm,

Bağladı önlüğümü, çapa verdi elime,

Şaşırdım bakakaldım, ya üstüm pislenirse.

Gülcü Hanım Gülcü Hanım, benim adım Mıznaz

Çapa mı yapacağım, duymasın babam Tıknaz.

Hayır dedi, senin adın artık olacak Gülnaz.

O da fark etti işte çiçekleri sevdiğimi,

Gül gibi biri olup, ismi hak ettiğimi.

Ben de uslandım artık, yaptım dediklerini.

Çok çalıştım, acıktım, vakit geldi akşama,

Yemekleri bitirdim, teşekkür ettim aşçıya.

Sabah bahçeye indik yine, Gülnaz Hanım’la,

Başladım çiçekleri koklayıp, budamaya

Işıldadı çiçekler, başladılar sallanmaya,

O anda Gülcü Hanım sorular sordu bana.

Düşün bakalım Mıznaz, lavantayla gül akraba mı?

Taksonomist olsaydın nasıl yapardın sınıflandırmayı?

Peki,  Lale devrini çiçekler mi  başlattı?

Gül ile bülbül neden şiirlerde beraber?

Nasıl dost oluyorlar çocuklar ve çiçekler?

Hangi iklimi sever sümbüller, kardelenler?

Şu sıraya dört gül eksem elde kaç lavanta kalır?

Kaç papatya birleşince başımıza taç yapılır?

Daha ne çok soru var, kafam şişti vır vır vır.

Yandı kafamda ampuller, dinlerken bu soruları.

Matematik, Türkçe, tarih her ders var bu sorularda

Biyoloji bile varmış, bu bahçemin toprağında.

Bitkilerden öğrendim bir sürü yeni bilgi,

Şaşırıyordu herkes görünce bu halimi,

Nasıl değiştin Gülnaz, diyecek olursanız,

Fare gibi küçülseniz ancak beni anlarsınız

Söndürmeyeceğim artık kafamdaki ampulleri,

Ne güzelmiş keşfetmek yepyeni bilgileri.