YEDİ DİYAR KELİME

Yazar: Tuğba Yavuz

Editör: Kadriye Hafif

Şef Editör: Behice Kavak

Ezelden beridir kelimelerle başım dertte,

Öğretmenim yeni kelimeler ister her derste.

Olmaz, yapamam desem de

Olur elbet, der; sen yeter ki iste. 

Bir gün yine elimde sözlük kalakaldım öylece,

Tüm sınıf bana bakıyor, herkes tetikte.

En az yedi yeni kelime ve etkileyici bir cümle,

Düşünüp dururken, düşüverdi sözlük pat yere.

Eğilip almak isterken ben sözlüğümü,

Narin eğiliveriyor kırpıyor gözünü.

Ne anlamalıyım peki ben bundan,

Yoksa bir ipucu mu yakalamalıyım ondan?

En arka sıradan bir ses yükseliyor.

“Ama öğretmenim zamanımız gidiyor!”

Ben yakalamak isterken ipin ucunu,

Sıram elden gidiyor, yok mu bir çözümü?

Bir anda koşmaya başlıyorum hızlı mı hızlı,

Arkamdan bakıyorlar meraklı mı meraklı.

Hiç kusura bakmayın gözden kaybolacağım,

Herkesten uzakta mutlu bir hayat yaşayacağım.

İlk günler güzeldi yalnızdım; sessiz ve kimsesiz,

Sonra bir gün derinlerden bir ses geldi:

“Yeter! Günlerdir gitmeni bekledik,

Daha kalacaksan yapmalısın bir güzellik.”

Ben kaçarken insanlardan paldır küldür,

Şimdi ne isteyecekler acaba gümbür gümbür

Bilin ki gitmeye niyetim yok, kalacağım burada,

Dahası yok bunun, son sözüm size bu da.

“Yok öyle bir dünya buralarda bilesin,

Çalışacaksın sorumlulukların için harıl harıl.

Uyuyabilirsin sonra böylece horul horul,

Yoksa kalamazsın burada, başka bir yer bakmalısın.”

O da ne öyle konuşan bir cüce,

Masalın içinde buluverdim kendimi birdenbire.

Meğer günlerdir yedi cüce evinde, rahatım da yerinde

Şimdi fark ediyorum her şeyden yedi tane.

Başlarda korkmuş saklanmışlar,

Sonra gitmeyeceğimi anlayınca

Konuşmuşlar aralarında; bir karara varmışlar

Yedi farklı görev yapacakmışım karınca kararınca.

Soran yok kabul ediyor muyum diye,

“Ya tamam der kalırsın ya da sana güle güle…”

Düşündüm kara kara burada kalmak mı?

Yoksa kelimelerle dertlenip durmaya devam mı?

Onların tek işi buymuş; masalın sürmesini sağlamak

Bulunmazsa kelimeler masal da olmayacak.

Günlerdir kelimeleri arıyor bulamıyorlar.

Burada kalmanın bedeli dediklerini yapmak.

Tamam dedim kalıyorum nedir, ne istiyorsunuz?

Başladılar anlatmaya, olmaz bu kadarı.

Yedi farklı diyardan, yedi farklı hikâye,

Bulup getirecekmişim onların önlerine.

Başladık mı yine diyar diyar gezmeye?

Rahat yok mu hiç bana bu nasıl bilmece.

Hikâyeleri bulmak yetecek mi? Sanmam,

İçinde olacakmış yedi farklı kelime.

Bir de ne göreyim diyarların birinde,

Geçmiş Narin karşıma, bakıyor aval aval.

Son sınıftaydın sen, ne ara geldin buraya,

Kahkahalar yükseldi döndüm arka sıraya.

Meğer ipucu düşünürken uyuyakalmışım sıramda,

Kimse fark etmemiş o kalabalıkta.

Narin gelmiş yanıma dürtmüş beni yavaşça,

İşte böyle uyandım büyük bir şaşkınlıkla.

Rüyama da girmeye başladıysa kelimeler,

Kaçış yok artık her yere not edilsinler.

Sözlük en yakın arkadaşım, kelimeler sırdaşım,

Narin de yanımda olacaksa vardır bunda bir hayır.

Hayır mı, şer mi anlamadım ben bu işi.

Bir gürültü koptu sardı sınıfı yedi kişi.

O bir rüya değil miydi, bu neydi şimdi?

Herkes birbirine bakıyor endişeli endişeli.

Meğer yedi diyar, yedi kelime takip etmişler beni,

Baktım ki kucağımda tutuyorum topladığım kelimeleri.

Onları almaya gelmişler, gerisin geri.

Tam bu sırada okulun tepesinden bir ses yükseldi. 

Ey Cüceler! Alın size kelimeler.

Bu çocuğu bırakın, yoktur onun bir kabahati.

Bir de baktık gökten yere iniverdi kelimeler,

Her cücenin başında buluverdi yerlerini birer birer.