YAVRU SİNCAP VE CEVİZLERİ

Yazar: Ummahan Öztürk

Editör: Hatice Boyraz

Çizer: Zülfiye Balcı

Bir varmış bir yokmuş. Büyük bir ormanda anne sincap ve yavrusu mutlu mesut yaşarmış. Bir gün anne sincap sabahın ilk ışıklarıyla uyanmış. Yavrusu için biraz yiyecek bulmalıymış. Kısa süre sonra yavru sincap da uyanmış. Birlikte yiyecek aramak için yola koyulmuşlar. Bir süre sonra ormanın en sakinlerinden olan kaplumbağa ile karşılaşmışlar. “Günaydın!” demişler ona. “Size de günaydın!” demiş kaplumbağa ve ağır adımlarla yoluna devam etmiş. Zaten kaplumbağaların hiç acelesi olmazmış.

Kavak ağacının tepesindeki parlak tüylü kırlangıç kuşuyla da biraz sohbet etmişler. Havalar soğumaya başladığı için onun yakın zamanda göç edeceğini öğrenmişler. Yürümüşler, yürümüşler sonunda kocaman bir ceviz ağacı ile karşılaşmışlar. Kış yaklaştığı için ağaçta sadece birkaç ceviz kaldığını görmüşler. Anne sincap hemen ceviz ağacına tırmanmış. Bulabildiği cevizleri koparıp tık tık yere atmış. Toplam dört tane cevizleri olmuş. Buldukları cevizlerin dış kabuklarını temizlemeye başlamışlar.  Birer tane yiyip kalan üç tanesini bozulmasınlar diye toprağın altına gömmeye karar vermişler.

O sırada ceviz ağacının yakınlarına iki küçük sincap çıkagelmiş. Aç oldukları her hallerinden belliymiş. Yavru sincabın ceviz yemesini özenerek seyrediyorlarmış. Çünkü uzun süredir ormanda dolaşmış, ama yiyecek hiçbir şey bulamamışlar. Bunu fark eden anne sincap göz ucuyla yavru sincaba bakmış. Onun da bu durumu fark ettiğini anlamış. Bir süre bekleyen yavru sincap, cevizlerden birer tane o iki küçük sincaba vermiş. Bu duruma çok sevinen küçük sincaplar ona teşekkür etmişler. Cevizlerini takır tukur kırıp yemeye başlamışlar. Karınları doyan sincaplar birbirlerini kovalamış, hızla ağaçlara tırmanıp geri inmişler. Bu oyundan çok keyif alan yavru sincap, cevizlerini arkadaşlarıyla paylaşarak doğru olanı yapmanın gururunu yaşamış. Sonra birlikte ormanda daha çok ceviz bulabilmek için yola koyulmuşlar. Bu masalda burada bitmiş.