UÇUŞAN DUMANLAR

Yazar: Elif Yılmaz

Editör: İklima Yıldırım

Şef Editör: Behice Kavak

“Bahçedeki sedirin altına kedi yavruladı. Bul onları!” Fısıltım o insanın kulağında yankılanırken ben de olacakları izlemek için omzuna kuruluyorum. Diğerleriyle karşılaşmadığından emin olmam lazım. Hem bakalım beni dinleyecek mi? İnsanlara güven olmaz. Teyzem daha önce bir saniyede üç kez karar değiştirmiş bir insanla karşılaştığını söylemişti.

İşte buldu yavruları. Güzel. Hem beni dinledi hem de diğerleriyle karşılaşmadı. Merak etme bu insan ilk defa bakmıyor sokak kedilerine. Burada doğum yapmasını da kedinin kulağına ben fısıldamıştım. Neyse ki o da dinlemiş beni. Ben kim miyim? Ben, içinden geldiğini sandığın o sesim. Aslında bir hayaletim. Adım Vahşi. Canlıların kulaklarının içine girecek kadar küçülür, fark edilmesi gereken şeyleri fısıldarım.

Sırada mahalleye yeni gelen bal arısı var. “Kuzeye doğru uç. Ihlamur ağacını ve sarmaşık gülleri bul.” Beni dinleyecektir ama diğerleriyle karşılaşmadığından emin olana kadar onu takip edeyim. Bu arada da sana diğerlerini anlatayım. Diğerleri, vahşi olanlar. Tamam, biliyorum adımın Vahşi olduğunu söyledim ama asıl vahşi olanlar onlar. Annem ve babam da vahşi oldukları için ben de tam bir vahşi olayım diye bu ismi vermişler. Ama ben tam bir canlısever çıkınca beni canlıseverlerin lideri olan teyzeme vermişler.

Neyse sana vahşileri anlatıyordum. Onlar canlıların içindeki kötü seslerdir. Kulaklara sürekli sorun çıkarıcı şeyler fısıldarlar. Bu yüzden sokaklara çöp atarsın ya da kediler durduk yere insanlara saldırır. Eğer onlarla karşılaştıysan ya da onlarla karşılaşmış bir canlıyla karşılaştıysan günün kesinlikle kötü geçer. Kafalarının üstündeki duman bizimkinin aksine siyahtır. Ben, canlıların kulaklarına fısıldamak yerine o dumanı üflediklerini düşünüyorum, teyzem de hayal gücümün çok yüksek olduğunu düşünüyor.

Arı ıhlamur ağacını bulup güzel aromalara daldı bile. Ben tam oh çekecekken aynı anda pek çok şey oluyor. Pastacı dükkanından gelen fırından yeni çıkmış kurabiye kokusunu alıyorum. Açık kapıdan giren siyah dumanı görüyorum. Camın parçalanma sesini duyuyorum. Olamaz! Vitrindeki ağız sulandırıcı pastalar her yere saçıldı. Dükkândan önce siyah duman çıktı. Sonra pastacı. Elindeki topu sokağa fırlatıp kükredi. Çocuklar kaçıştı. Siyah duman bir çocuğun yanından geçti. Çocuk feryat ederek koşmaya başladı. Diğer dükkândan başka bir adam çıktı. Çocuk arkasına saklandı. Pastacı adamın üzerine yürümeye başladı. Siyah duman adamın kulağından çıktı. Adam bağırıp çağırmaya başladı. Ortalık fena karıştı. İş başına!

İlk hedef: Siyah duman! Bir tekme savurdum. Çatıların öbür tarafına uçtu. İkinci hedef, pastacı. “O bir çocuk. Sadece bir kaza. Sakin ol. Kavgasız çöz!” Üçüncü hedef, adam.

“Pastacı haklı. Aynısını sen de yaşadın. Sakin ol. Telafi için yardım teklif et!” Dördüncü hedef, çocuk. “Kötü bir şey yaptın. Özür dile!” Pastacı ile baba arasındaki gürültülü tartışma hala devam ediyor. Çocuk ise kırılan sanki cam değil de kendi koluymuşçasına sürekli feryat ediyor. Fısıltılarım işe yaramayacak gibi. Fısıltılar her zaman işe yaramaz. Son karar hep canlıya aittir. Bu insanlar başka vahşiler ile de karşılaşmış olmalılar bugün. Adam, pastacıya vuracak gibi oluyor. Tekrar fırlıyorum. Teyzem hep ne der; vahşiler seslerinin gür çıkmasıyla ünlüdür, canlıseverler ise asla pes etmemekle. Pastacı, adam, çocuk. Pastacı, adam, çocuk. Pastacı, adam, çocuk. Üç kez. Beş kez. Yirmi bir kez derken tam tamına 251 kez dolaşıyorum kulaklarında. Etraftaki insanların kulaklarında dolaşmayı da ihmal etmiyorum. Fazladan yardım fena olmaz.

Bir ağaç dalına yığılıp kalıyorum sonunda. Gücüm tükendi ama başardım. Sakinleştiler. Diğer insanların da teşvikiyle adam temizlik için yardım teklif etti. Çocuk özür diledi. Pastacı ikisini de tek şartla kabul etti. Çocuğun ona bir ay boyunca dükkânda yardım etmesini istedi. Çocuk mızırdansa da kabul etmek zorunda kaldı.

Her şey bitter çikolata tadında bir çözüme kavuştu. Sütlü çikolatayı daha çok sevdiğimi düşünürken pastacının çocuğa temizliği bitirdikten sonra elmalı kurabiye yapacaklarını söylediğini duydum. Tarçınlı harcın kokusunu ve pudra şekerinin tadını şimdiden aldım bile.