RÖPORTAJ

Röportaj Yapılan Yazar: Darren Simpson

Editör: Gamze Güneş

Çevirmen: Şeyma Betül Yılmaz

1.     Çocukluk anılarınızı taze tutmak için onların turşularını kurma imkânınız olsaydı, bu kavanozların içinde hangi hatıralar olurdu?

Sonsuza kadar saklamak istediğim iki çocukluk anım geldi aklıma. Birincisi, küçük bir çocukken henüz yeni doğmuş kardeşimi beşiğinde sallayışım. İkincisiyse, havai fişekleri seslerinden korkmadan izleyebileyim diye annemin elleriyle kulaklarımı kapatışı. Gökyüzündeki patlamaları seyrederken elimde tuttuğum elma şekerimi hâlâ hatırlıyorum.

2.     Çocukluğunuzu düşündüğünüzde aklınıza hangi koku geliyor? Ve yetişkin Darren olarak bu kokuyu kaybetmemek için ne yapıyorsunuz?

Ağaçlara tırmandığım ve ormanda oynadığım günlerde ellerimde hissettiğim reçine kokusu. Şu anda da sırf o toprak kokusunu koklayabilmek için ormanlara gitmeyi seviyorum. Gerçi artık ağaçlara tırmanmıyorum. Bu bir miktar üzücü... Belki de tırmanmalıyım.

3.     Çocukluk anılarınız yazdığınız kitaba ne ölçüde katkı sağladı? Okurlarınızın bu katkıyı kitabınızın satırları arasında fark edebileceğini düşünüyor musunuz?

Hiçbir zorbalığa maruz kalmadığım ya da bir kardeşimi kaybetmediğim için şanslıyım. Yine de Bren’in başkalarından utanıp onlardan uzak duruşu, çevresinin dikkatini çekmemek için başını öne eğmesi, benim çocukluk özelliklerimin bazılarından besleniyor. Babam ordudaydı. Bu yüzden düzenli olarak farklı yerlere taşınırdık ve her bir taşınma tekrardan yeni bir okula başlamak demekti. Gerçi küçükken bu durum benim için bir problem değildi, ama gençlik dönemimde beni zorladı. Gittiğim son ortaokul, eski arkadaşlarımı gerçekten özlememe -ki bu özlem öyle bir boyuta ulaştı ki yalnızlığı sever oldum-  ve teneffüslerimi okulun müzik odasında saklanarak geçirmeme şahitlik etti, tıpkı Bren’in yaptığı gibi. Sonunda o okulda da arkadaşlar edindiğim için mutluyum. Böylece, mutluluğu tekrardan bulabilmek için yeni arkadaşlar edinmenin ne kadar önemli olduğuna dair kıymetli bir ders almış oldum.

4.     Çocukluk zamanlarınızda, hayat yolculuğunuzda size rehberlik eden ve güzel şeyler yapma hususunda sizi destekleyen kişiler oldu mu? Çevrelerinde böyle kişiler olmayan çocuklara ne söylemek istersiniz?

Annem ve babam dürüst bir kişi olmamda ve doğru şeyleri yapmamda bana çok rehberlik ettiler. Ayrıca kendi yolumu gitmemde ve ne istiyorsam onu olabileceğim konusunda bana bir özgürlük alanı açtılar.  Onlara her zaman minnettar olacağım. Böyle rol modellere sahip olma konusunda nispeten şanssız çocuklara tavsiyemse, arkadaşlarıyla teselli bulmaları ve onlardan rehberlik almaları. İyi arkadaşlar hayattaki çok büyük kazançlardır. Ayrıca büyük rol modeller kitaplarda da bulunabilir. Bu sebeple bol bol kitap okumalarını tavsiye ederim.

5.     "Keşke bunu ben yazsaydım" dediğiniz kitaplar var mı? Eğer varsa bu kitaplardan iki tanesinin isimlerini söyleyebilir misiniz?

Mary Shelley'in  Frankenstein'ı ve Selman Rüşdi'nin Utanç'ı.

6.     Sizce bir yazar olmanın zor yanları nelerdir?

İlhamın gelmesi için beklemek sancılı olabiliyor. Daha sonra ne yazacağımı biliyor olana kadar asla rahat edemiyorum. Ajanslardan ve yayıncılardan gelen retler de -ki bu çoğu yazar tarafından tecrübe edilir- acı verici olabiliyor. Azim ve sebat göstermek kitabın yayımlanabilmesinin anahtarı. Kendinize inanmanız, denemeye devam etmeniz ve asla vazgeçmemeniz çok önemli.

7.     Küçükken hiç, şu an olduğunuz gibi bir yazar olacağınızı, kitabınızın farklı dillere tercüme edileceğini ve birçok okurla buluşacağını hayal etmiş miydiniz?

Bir çocuk olarak bunu hiç hayal etmemiştim. Aslında yazar olmayı 20’li yaşlarıma kadar hiç hayal etmedim; benim ilk tutku duyduğum şey profesyonel bir baterist olmaktı ve yıllarca bu hayalin peşinde koştum. Her ne kadar yazmayı hayatımın biraz geç bir safhasında keşfetmiş olsam da onu şu an seviyorum ve onsuz nerede, hangi meslekte olurdum bilmiyorum. Okurlarla tanışma fırsatı elde etmek ve kitaplarımın çevrildiğini görmek her zaman değerini biliyor olacağım çok büyük ayrıcalıklar...

8.     Eğer bir kitap karakteri olmak isteseydiniz hangi kitap karakteri olurdunuz?

Charlie’nin Çikolata Fabrikası kitabındaki Charlie olmak isterdim. Charlie çok olağanüstü bir macera yaşıyor. Kim bir çikolata fabrikasına varis olmak istemez ki?

9.     Eğer “çocuk kitapları bakanlığı” adlı bir bakanlık olsaydı ve siz de oranın bakanı olsaydınız hangi kararları alırdınız?

Orada çokça, çeşit çeşit yeni çıkmış tür ve kitaplar olmasını sağlardım. Daha az ayrıcalıklı ailelerden gelmiş isteksiz okurların dikkatini çekebilmek için her şeyi yapardım. Ki o çocuklar da okumanın zevkini keşfedebilsinler ve onun bütün kazanımlarından yararlanabilsinler...