KEDOPYA

Yazar: Elif Kızılkaya

Editör: Gülşah Sarı

Çizer: Ayşe Kurul Kozak

Kedopya; tüm kedilerin insanlardan uzakta, kendilerine inşa ettiği, etrafı ağaçlarla kaplı, kedilere özel düzenlenmiş, işçiliğini kendilerinin üstlendiği bir ülkedir. Kediler ülkesi olarak da bilinen bu ülkenin kedilere özel temizlenme odaları, patileriyle oynamak için yumuşak yastıkları, yaş mama yeme restoranları da mevcuttur. Bu ülkeye yalnızca ailesi tarafından terk edilen kediler gelirler. Bir tek kedilerin algıladığı türden bir kokuyla bu ülkeyi bulurlar. Şehirlerinden birinin ismi Homuruk şehridir. Buranın Kedibelediye başkanı o sezon kentin tüm duvarlarına kendi resmini yaptırmak için şehrin her yerine kova kova boya bıraktırır.

Hır, Kür, Mır Homuruk Kenti’nin kar beyaz renkli, siyah kalp patili havalı kedileridir. Kedopya’da bu üçünü tanımayan neredeyse yoktur. Bir gün bu üç kar beyaz kedinin her sabah toplandığı kedi parkına bir yabancı gelir. Bu yabancı, insan dünyasından yeni gelmiş, Kedopya’ya da oldukça yabancıdır. Sahipleri bir yol kenarına terk edince Kedopya’dan yayılan kedilerin özel algıladığı kokuyu takip ederek o kenti bulur. Bir kömür gibi siyah renkli olan bu kedi, Homuruk Kenti’nde bir parkta, ne yapacağını bilemeden üzüntüyle beklerken havalı kar beyaz kediler uzaktan onu görünce hiç beğenmezler. Sağından ve solundan mırnavlayıp hır, mır, kür sesleri ile dışlarlar. Patileri ile kafasına kafasına vururlar. Zaten insan ailesi tarafından dışlanmış zeytin renkli bu kedi bu muameleye dayanamaz, hiç bilmediği bu diyardan koşarak uzaklaşır. Bir de bakar ki rengârenk boya kutuları orada duruyor. Önce kendisini onlar gibi bembeyaz boyayıp kabul ettirmeyi düşünür ama sonra aklına bir fikir gelir, siyah boyayı ağzına aldığı gibi tekrar parka gider ve heyecanla üç kedinin gelmesini bekler. Kedi tırmanma duvarına gelen kar beyaz kedilerin tepesinden bir anda simsiyah boya dökülür. Hepsi birden miyavlayıp hır, mır, kür demeye başlasa da üçü de artık simsiyahtır. İlk başta bu duruma öfkelenseler de dün yaptıkları zorbalığın karşılığı olduğunu düşünüp gülmeye başlarlar. Zeytin renkli kedi onların güldüğünü görünce tırmanma duvarından yanlarına iner, siyahlar içindeki kediler mırnavdan özür diler.