GÜNEŞİN SUYLA DANSI
- Betül Erdemir
- 17 Kas 2023
- 3 dakikada okunur
Güncelleme tarihi: 8 Ara 2023
Yazar: Betül Erdemir
Çizer: Beyza Nur Bilen
Editör: Gülşah Sarı
Şef Editör: Behice Kavak
Sıcak ağustos gecesinde uyumaya çalışıyorum. Yatağımda dönmedik alan bırakmadım. Acaba ayakta uyusam sıcak yerçekimi ile ayağıma doğru iner rahatlar mıyım? Buzdolabını açsam ve önünde yatsam annem kızıp yine, “Buzdolabını da yemekleri de bozacaksın,” der mi? Uff zaten önceki günün yemeğinin ne işi var ki dolapta? Hiç sağlıklı değil, ha bire histamin değeri artıyor. Gel de bunu anneme anlat. Tasarruftan girer konuşur da konuşur, bir bakarsın geçmişten çıkar. Bunu anlatırken de vücut sıcaklığım artar, pek iyi olmaz.
Beynim sıcakta hararet mi yaptı acaba hiç ara vermeden bağdan bağa atlıyor. Son 13 yılın en sıcak zamanındaymışız. İnsanlar kendilerini parklara, bahçelere atıyor. Kendi bahçesi olanlar geceyi püfür püfür bahçelerinde geçiriyor. Bağ bahçesi olmayanlar ise belediye parklarına koşuyor. Kamp sandalyesi getirenler, kilime uzananlar, banklı oturma yerlerine yiyeceklerini koyup yere çul[1] serenler, iki ağaç arasına hamak gerenler, hamağı bulamayıp urganla salıncak kuranlar… Artık insanın hayal gücüne kalmış. Dışarıdan yabancı uyruklu biri görse kesin herkesin birbirini tanıdığını düşünür. Bu kadar da iç içe olunmaz ki! Tam ferahlayacağım bakıyorum üstümde gölge, domates yıkamaya gidiyormuş da geçerken çakmak sormuş, ne alaka! Uff, yattığım yerden sinirlendim yine, anı tekrar yaşıyormuşum gibi oldum. Uyuduğum da yok, ancak yastığı ıslatıyorum. Neyse balkona çıksam iyi olacak!
Balkon, balkon değil anayurt oteli olmuş. Yok, bu iş böyle olmayacak, saç diplerimden kurtulan terler koşarak boynuma iniyor, dudağımın kenarında geçerken de tuzlu tadını hatıra bırakıyor. Bilim adamları, neden şu sıcağın şiddetini azaltmak ve terlememek için uğraşmıyorlar? Galiba laboratuvarda fareleri izlemekle meşguller.
Ben bir istek/şikâyet dilekçesi yazayım bari. Zaten uyku da pul oldu.
“Çok saygıdeğer bilim insanlarımız,
Daha yaşanılası bir dünya için bizim faydamıza çalıştığınızı biliyoruz. Çok kıymetli çalışmalarınıza, dört duyu organımızı da etkileyen şu terleme sorununu da ekler misiniz?
Not: Hitabetimi mazur görün. Habitusum[2] ancak bu kadarına el veriyor.İmza: Terin kokusundan, görüntüsünden, tadından, hissinden bizar sade bir vatandaş.”Beni ne zaman görürler acaba? Ellerini çabuk tutsalar da sıcaklar çıkmadan icatları çıksa iyi olur, yoksa tarihi geçmiş bir buluş olur.
Ben uyumadım, bayıldım galiba. Ne zaman oturma odasına geldim ki? Neyse maillerime bir bakayım. Yaşasın, işte bu! Gözünü sevdiğim bilim insanları yememiş içmemiş bizim ter derdimiz için çalışmışlar. Çalışmalarının mahsulü, yakında raflarda yerini alacakmış. Galiba insanlığa ufak da olsa benim de katkım oldu. Geceleri düşünmek ufku açıyor mu ne? Yoksa beni düşünmeye zorlayan sıcak mı ufkumu açtı? Biraz kafam karıştı ama güzel oldu güzel, kuru kuru kokmadan tuzlanmadan gezip uyuyacağız.
Birkaç gün sonra reklamlarda, “Terlemeye Son” sloganıyla damla şeklinde ilaçlar nihayet satışa sunuldu. Koşarak eczanenin yolunu tuttum, yeni çıktığından olacak kuyruk oluşmuş kapının önünde. Ne de çok insan mustaripmiş bu dertten. Aldım ve evi bekleyemeden hemen bir damla damlattım ağzıma, elma ekşiliğinde koyu kıvamlı. Oh, bay bay ter!
Ertesi gün test etmek amacıyla koltukaltıma baktım daha ikinci günden etkisini göstermiş. Vay be! Bizim Vahi ne yaptı acaba? Gideyim de bir yoklayayım. Çıkmışken bakkal Şükrü Şekerden de gofret, maden suyu alıp eve döneyim.
İlginç şekilde bugün hava ısısı düştüğü hâlde vücudum daha sıcak hissediyor. Arkadaşım Vahi de hararetini cips yemeye yormuştu ama ben onun gibi cips yemedim, bana da gofret dokundu galiba. Evdeki herkes hararetinin arttığından ve devamlı suyun altında durma isteğinden dem vuruyor. Bir tek rahat olan annem. Çok alakası yok ama annem terleme damlasını kullanmamıştı. Tasarrufa önem verdiği gibi gereksiz ilaç kullanımına da karşıdır kendisi. Babam ilk defa bayıldı. Bir şeyler ters gidiyor ama ne? Hararetten düşünemiyorum. Ateşim çıktı. Bir dakika. Gö-züm ka-ra-rı-...
Gözümü açtığımda her yeri tıklım tıkış olan bir devlet hastanesinin odasındaydım. Sokakta gezerken bayılanlar da öyle. Odadaki herkes canhıraş aynı dertten bahsediyordu. Şaşkın bakışlar arasında, bayılmamak için üstüne su döküp sokağa çıkanlar bile vardı. Hastanede konuşulanlara göre ani ölümler de artmış vaziyette. Ne doktor ne hemşire yetişebiliyordu. Bir hastaya serum veriliyor ve bitiyor, diğer hastaya geçerken hoop önceki tekrar bayılıyordu. Hastanede yatanların ortak yanı terlememe damlası kullanmış olmaları, hastaya bakanların ortak yanı ise -annem gibi- işte şu damlayı kullanmamış olmalarıydı.
İtiraf etmek gerekirse kendimi çok suçlu hissediyorum. Araştırmadan sadece kısa vadede güzel olur gibi gelmişti. Galiba şimdi de şikâyet için mesaj yazmam gerekiyor, gücümü toplayabilirsem tabi. Off yatan bir hasta hâlâ terlememe damlası damlatıyor ağzına. Hadi ama bu kadar hastanın ortak hatasını görmemek nasıl olabilir? Sağlık Bakanlığı açıklama yapıyor. Kendilerine -annem gibi olanlardan- çok fazla şikâyet gelmiş, “Halkımızdan özür dileriz. Sonucu düşünülmeden test aşaması yeterince tamamlanmadan aceleyle piyasaya sunulmuş, terlememe damlaları insanlarımızın bazılarında olumsuz sonuçlara sebep olmuştur. Endişelenmeyin, tedavisi bu damlayı bırakmak ve doğal beslenmek. Gerisini vücudunuza bırakın, o halleder. Tıpkı terlemeyle toksinleri atarak sizi koruduğu gibi…”
Öğreniyorum ki terlememek bir hastalıkmış. Türkiye’de bu hastalığı taşıyan 4-5 kişi varmış ve yaz kış kendilerine su dökmeden duramıyorlarmış. Sıcakta ateşleri yükseliyor ve sürekli bayılıyorlarmış. Bu hastalık yüzünden okul okuyamıyor, askerlik yapamıyorlarmış. Yüksek ateşten damak kuruduğu için dişleri yokmuş ve psikolojileri harapmış.