DÜNYA’NIN TAM ORTASI

Yazar: Burak Sazak

Editör: Merve Coşkun

—Koşun koşun Nasreddin Hoca gelecek diyorlar.

—Ne işi var bizim okulda!

— Bilmem dünyanın merkezini bulacakmış.

—Bula bula bizim okulu mu bulmuş arkadaş. Hele ki bizim sınıfta...

Koşarak girdik sınıfa, herkeste bir telaş var. Hele Fatih’e bakın. Şu tarafa, şu tarafa... Dünyayı avucunun içine almış, merkezi ben buldum diye bir o tarafa bir bu tarafa çekiştiriyor. Ya Yavuz’a ne demeli, o da dünyayı sapa sarmış koruyor. Arkasındaki Ali mi? Onun ise hep bir acelesi vardır. Baksana yine rahat durmuyor. O da arkadan ittiriyor. Neymiş hoca gelmeden dünya yerine gelmeliymiş...

Tam bu sırada gözlerim çakmak gibi açıldı. Sınıf çok dağınıktı. Kalemler savaştan çıkmış gibi yerde yatıyordu. Defterler sanki yazılan anılardan yorulmuş, buruş buruş olmuş, karışmıştı. Sandalye ise siper konumuna getirilmişti. Hoca bu durumu görmemeliydi. Hem de hızlıca o gelmeden dünyayı merkeze almalıydık.

Hoca, “Merhaba çocuklar sizler için buradayım,” dedi. Bir an afalladım, gerçekten bizim için gelmişti. Bir an ne diyeceğimi bilemedim.

— Ee hocam anlat bakalım dünyanın merkezi neresidir?

—Çocukların kalbine dokunan onları güzelleştiren her ortam dünyanın merkezidir.

—E hocam biz boşuna mı uğraştık bu kadar?

Sonra birden bizim Mert öğretmen kapıda belirdi. Hoca eşeğine binip gitmişti bile... “Ne yapıyorsunuz burada, aman Allah'ım bu sınıfın hali ne böyle?” diye bağırdı. Bilmezdi ki biz dünyanın merkeziyiz. Bilenlere selam olsun diyemedi.