DANİSİ SALGINI

Yazar: Eda Gizem

Editör: Neşe Karakaya

Şef Editör: Behice Kavak

Tilia, kapısında garip bir sembol bulunan kapıya beş kere tıkladı; tık, tık, tıktıktık. Kapıyı, basma eteğinin uçları toprak içinde kalmış, ellilerinde, iki kaşının ortasında “:” şeklinde dövmesi olan bir kadın açtı.

— Var mı?

— Evet, yeni topladık. İçeri geç.

Tilia Temento, gözlerinde annesinden ona kalan Gogi ile Ihlamur Ormanı’ndaki köylülerden tüm ıhlamurları toplayıp iksirlemek için gece gündüz çalışır olmuştu. Gümüşi kentine korku salan Danisi Salgını’nı önlemenin tek yolu ıhlamur iksiriydi. Fakat artık ıhlamurlar azalmış, Danisi iyiden iyiye yayılmıştı. Kent merkezlerinde durmaksızın dans eden insanlar artıyordu. Karargâha döndüğünde Parn ve Şinanoki ellerinde bir haberci kağıdıyla onu bekliyorlardı.

— Durum kötü arkadaşlar. Yeni bir varyant ortaya çıkmış, “Moz varyantı”. Gece dışarı çıkmak yasaklandı.

— Ihlamurlar iyice azaldı. Köylüler, avcıların ele geçirdiği ıhlamur ağaçlarına ulaşamıyor. Bir de…

Tilia anlam veremediği bu bakışmayı sabırsız bir şekilde böldü.

— Bir de ne? Başka ne var?

— İli!

— Ne oldu İli’ye?

— …

— Hayır! Bu olmuş olmaz!

— Hem de Moz Varyantı.

— Moz Varyantı da ne!?

— Artık salgına yakalananlar sadece dans etmiyor, bağırarak şarkılar da söylüyorlar.

Tilia, birkaç hafta öncesine kadar günde üç varil ıhlamurla döndüğü karargâha bu sefer eli boş dönmüştü. Belki bu yüzden umutsuzdu. Fakat bunu takım arkadaşlarına belli edemezdi. O, ünlü ıhlamur bilimci Lindia’nın kızı; ıhlamur ormanının kurucusu Farha’nın torunuydu. Boynundaki zinciri çekip pelerinin içinde kalan madalyonu eline aldı. Bu, dedesi Farha’nın ölmeden önce ona bıraktığı mirastı. Ön yüzündeki minik cam bölmede bir doz ıhlamur iksiri vardı. Madalyonun arka yüzüne ise ıhlamur bilimcilerin sembolleriyle yazılmış iksir tarifi işlenmişti. Tilia, çantasının sapına asılı bakır demliğe baktı ve kafasını iki yana sallayarak demliği masanın üzerine bıraktı. Üzerindeki her şeyi yere atıp bakır kazana yönelirken arkadaşları onu hayretle izliyorlardı.

— Şu an mı? Buna yeterli ıhlamurumuz var mı?

— Yettiği kadarıyla bu işe girişmeliyiz. Geç bile kaldık, daha çok çalışmalıydık. Şimdi! Annemin Gogi’si bende kalacak. Diğer dört Gogi’yle beraber Parn, sen dövmeli köylülerden üç kişiyi toplayıp Gogi’leri onlara vereceksin. Evet, bu çok riskli ama Gogi olmadan sembolleri göremezler. Mümkün olduğunca çok sokağa uğrayıp kimlerde ıhlamur varsa hepsini toplayacaksınız. Bir saatiniz var. Şinanoki, sen demlikteki iksiri karargâhın etrafına döküp yanıma gel. Bu, karargâhı üç saat kadar görünmez yapacak. Avcılar bu kadar fazla miktarda iksir yaptığımızı öğrenmemeliler. Ben bu sırada elimizdeki bütün ıhlamurları iksirleyeceğim. Yeni ıhlamurlar gelince onları da kazana ekleriz. Ayrıca yeryüzündeki en güçlü ıhlamur iksiri elimizde ve tek doz bile olsa kazana ekleyeceğiz. Dedem bunu zor günlerde kullan demişti. Bundan daha zorunu görmedik.

Tilia, bakır kazandaki nehir suyunda yansımasını izlerken yedi ay, on iki gün, sekiz saattir olan her şey bir bir zihninden geçiyordu. Fare yahnisi -ki kuzey bölgesinde asla yenmez- yiyen güneylinin Gümüşi’ye gelişi… İlk dans vakasının hayretle karşılanıp anlaşılmaması… Onu kurtarmaya çalışan herkesin onla beraber meydanda dans etmeye başlaması… Bunun bir salgın olduğu anlaşılınca kent konseyinin olağanüstü hâl ilan etmesi… Güneyden gelen ıhlamur avcıları… Bu avcıların Danisi Virüsü’nü bilerek kuzey bölgesine yaydıkları teorilerinin kulaktan kulağa yayılması… Lindia ve Farha’nın ıhlamur iksirinin Danisi’ye iyi geldiğini keşfetmesi ve bundan kısa bir süre sonra gizemli bir şekilde kaybolmuş olmaları… Hepsi bir bir gözünün önünden geçti. Bütün bu olanlardan sonra Tilia ailesinden ona kalan Temento köşkünü karargâha dönüştürmüştü. Takımdaki birçok kişi bu süreçte Danisi’ye yakalandığı için artık sadece üç kişiydiler. Şimdiye kadar her Danisi vakasını tek tek iyileştirmeye çalışmışlardı. Avcılar etrafta kol gezerken her hastaya iksiri sağ salim yetiştirmek imkânsız hale gelmişti. Son bir planları kalmıştı. Ya herkes kurtulacaktı ya da herkesin Danisi’ye yenik düşmesini izleyeceklerdi.

Tilia, Gogi’sini gözlerine yerleştirerek derin bir nefes aldı. Tarifi ezbere bilmesine rağmen, madalyonun arka yüzündeki sembollere bir kez daha baktı. Şinanoki, ıhlamur dolu varilleri tek tek kazanın yanına getirirken titriyordu. Tilia’yı daha önce hiç böyle görmemişti. Bir saat sonra Parn köylülerle beraber ıhlamurları getirdiğinde de Tilia aynı durumdaydı. Yeni gelen ıhlamurları da kazana ekleyip bir dal ıhlamuru kenara ayırmıştı. Güneş doğarken nihayet iksir hazırdı.

Şinanoki, içeriden vızıltılar duyulan odanın kapısında durakladı. Kapıyı hızla açıp oradan uzaklaştı. Bir oda dolusu arı hep beraber dışarı çıkarak kazanın üzerinde birikti. Bunlar ıhlamur arılarıydı. Köylülerden topladıkları ıhlamurlarla beraber buraya gelmiş ve vızıldayan odada hayatlarına devam etmişlerdi. Hepsi ıhlamur iksirine bulanıp iksiri tüketmişti. Tilia pelerinine sarınıp elindeki ıhlamur dalını arılara doğru sallamaya başlamıştı. Ihlamuru gören arılar Tilia’nın üzerine hücum edercesine hareket etmeye başladılar. Tilia, ıhlamur dalını sallamaya devam ederek karargâhtan çıktı. Dans edip şarkılar söyleyen Danisililerin olduğu kent meydanına doğru koşmaya başladı. Çılgın kalabalığın içinden geçip uzaklaştı. Arılar, Tilia’yı takip etmeyi bırakmıştı. Hepsi birer birer Danisilileri hedef almıştı. Koca bakır kazanda kaynayıp iksirlenen ıhlamurlar bütün Danisililere böylece ulaşmıştı. Tilia tekrar karargâha döndü. Planlarının işe yarayıp yaramadığını ancak bir saat içinde anlayacaklardı.

Takımla beraber köylüler de sabırsızlıkla bekliyorlardı. Kalplerini kıpır kıpır yapan bir heyecan, ellerini titreten bir telaş her yanlarını sarmıştı. Bir saat on iki dakika sonra kapı çaldı. Tık, tık, tıktıktık… Parn kapıyı açtığında yerde bir haberci kâğıdı gördü. Gogi’sini takıp kâğıttakileri sesli bir şekilde okudu. “Danisi salgını, gizemli arıların kente saldırısı sonrası tamamen bitti. Olağanüstü hâl sona erdi.”