BU GICIRTI DA NE?

Yazar: Şeyma Nur Eser

Editör: Hatice Meryem Ceyhun

Çizer: Feyza Doğan

Şef Editör: Behice Kavak

Hayalköy’de sıradan bir bakım günüydü. Yine 15 gün dolmuş, 8 yaşından büyük tüm hayaletler kendilerini Tamirci Kimini Amca’nın narin ellerine bırakıyordu. Tamirhanesinden köyün çıkışına kadar upuzun kuyruk oluşmuş; uzaktan, patlayıp etrafa saçılmış mısır taneleri gibi görünüyordu.

Henüz 8 yaşına gelmemiş olan Görgi, bu sıcak havada annesiyle sıra beklemek zorunda, annesi de onun bitip tükenmeyen sorularına cevaplamak zorundaydı.

— Anne, neden 15 günde bir bakıma girmek zorundayız?

— Daha parlak ve daha korkunç olabilmek için.

— Anne, neden her bakımdan sonra tadının iğrençliğinden bahsedilen süt tozu ve hayalet tozu karışımını içmek zorundayız?

— Bir dahaki bakıma kadar daha enerjik olabilmek için.

— Anne, neden Demirköy’e girişimiz yasak?

— Robotlarla aramızın pek iyi olmadığını biliyorsun tatlım.

— Anne, neden Kimini Amca bir insan?

— …

Annesi sırası geldiği için mi, yoksa sorular bittiği için mi çok sevindi, anlayamamıştı Görgi? Tek başına girdiği daracık ve karanlık odada bakımı tamamlanmış, içeceğini yudumladı. Sonrasında Kimini Amca’ya minnetle ayrıldılar oradan.

Akşam olmuş, tüm hayaletler dolaşmaya çıkmıştı. Görgi’nin canı sıkılmış, dolunayı izliyordu. 8 yaşının bitmesine az kaldığını, sonrasında her 15 günde bir o karanlık küçücük odaya bakıma girmek zorunda olduğunu, hatta geceleri tek başına dolaşmaya çıkması gerektiğini düşünmeden edemiyordu. Korkuyordu, hem de çok korkuyordu. Birdenbire, esen rüzgârla burnunun direğini sızlatan bir küf kokusu geldi. Sonra bir gıcırtı… Çalılıklar arasında, ayın ışığını yansıtan bir parlaklık vardı, küçük demir parçaları gibi bir parlaklık...

— Olamaz! Bu küçük demir parçaları birleşti ve bana doğru hareket ediyor.

Hemen, “Korkma, korkut! Korkma, korkut!” demeye başladı annesinin tembihini hatırlayarak.

“Korkma ama korkutma da.” diye cılız bir ses geldi demir parçalarından.

Görgi, bu demir parçalarının küçük bir robot olduğunu anlayınca, biraz rahatladı ama onlarla araları pek iyi değildi. Bu robot neden buraya gelmişti ki?

— Demirköy’de diğer robotlar tarafından dışlanmaktan, küçük görülmekten bıktım. Ben de artık bu köyün sizden sakladığı sırrı açıklamayı kafama koydum ve kendimi burada buldum. Herkes görecek benim küçük görülecek biri olmadığımı!

— Ne sırrı?

— Her 15 günde bir sizi bakıma alan Kimini Amca, içirdiği enerji içeceğiyle aslında size enerji vermiyor. 15 gün boyunca sizin içinizdeki tüm enerjiyi, o karanlık odada sizden 2 kat olarak almak için bir ilaç veriyor. Sizden aldığı enerjiyle, Demirköy’deki tüm robotların akülerini doldurup; daha hızlı ve verimli hâle getiriyor.

— Peki ama bunu neden yapıyor?

— Çünkü; robotları insanlara satıyor ve karşılığında çok paralar alıyor.

Görgi duyduklarına inanamıyordu. O kadar şaşırmıştı ki, olduğu yerde kaldı ama bir şeyler yapması gerektiğini de biliyordu. Hemen olay yerine, Kimini Amca’nın tamirhanesine gitti. Bu gıcırdayan robota inanmak istemiyordu.

Korkma, korkut; korkma, korkut, diyerek ulaştı tamirhaneye. Yol boyu çok korkmuş, hatta bir ara annesine, bunun hiç işe yaramadığını söylemesi gerektiğini düşünmüştü.

Görgi tamirhaneye girince gördüklerine inanamadı. Kimini Amca büyük siyah robotlarla küçük, aküye benzer aletleri kasalara yüklüyordu. Galiba gıcırdayan robot doğru söylüyordu. O merhametli, tatlı dilli Kimini Amca bunu hayaletlere nasıl yapmıştı? Görgi şimdi de hayalet kırıklığı yaşıyordu. Çok hızlı düşündü ve aklındaki planı hızlıca uygulamaya geçirdi. Sabah, köyün girişinde gıcırdayan robotla, tüm hayaletleri karşıladılar. Olanı biteni anlattılar hayaletlere. Tüm hayaletler çok öfkelendi.

Hava karardı, Kimini Amca her zamanki gibi tamirhanesinde ufak tefek işlerle oyalanırken, bir hayalet ona seslenip dışarıya çıkmasını sağladı. Kimini amca ne olduğunu anlayamadan, bir anda tüm hayaletlerin ortasında buldu kendini. Hepsi el ele tutuştu ve var güçleriyle parlamaya başladı. Gökyüzüne doğru yükselen şiddetli ışık yüzünden gözlerini açamıyordu Kimini. Sırası gelen Görgi de ona, süt tozu ve hayalet tozu karışımını içirdi. Var gücüyle koşmaya başladı Kimini, “Bir daha asla buraya gelmeyeceğim, bırakın beni.” diye bağırarak köyden uzaklaştı. Kimini’nin ödü kopmuştu çünkü arkasındaki bir hayalet ordusuydu.

Artık Hayalköy’de 8 yaşını bitirmiş, cesur mu cesur bir hayalet vardı. Gıcır gıcır gıcırdayan bir robotla maceradan maceraya koşan bir hayalet…