BAŞLADI BİR GÜLME

Yazar: Merve Babacan Yılmaz

Editör: Ayşenur Cullaz

Şef Editör: Behice Kavak

.

Zaman zaman içinde, evler fincan içinde

Vakitlerden bir sabah, peynir ekmek peşinde.

Dolanıp dururken karıncalar peş peşe,

Pireler gösterişli bir düğün derdinde.

Üç kayıp ülkenin sabahlarının birinde,

Uzaklardan fısır fısır sesler gelmekte.

En güzel rüyalarının orta yerinde,

Çocukları aldı aniden bir kikirdeme.

Uyanınca çocukların her biri,

Karınları gülmekten ağrılar içinde.

Ne yaptılarsa olmadı, dinmedi kikirdeme.

Şaşırdı kaldı herkes, bu esrarengiz gidişe.

Gülmek çok güzeldi bir şeydi.

Elbette herkes hep gülebilmek isterdi.

Ancak bitmek bilmeyen bir gülme,

Düğüncü pirelerin bile hoşuna gitmezdi.

Gezip durdular tüm gün.

Uyumak için uğraştılar her öğün.

Bir sağa bir sola yattılar.

Hatta baş aşağı bile durdular.

Olmadı, yine olmadı.

Kesilmedi kikirdeme.

Toplandı sonunda büyükler,

Bu derde bir çare aradılar.

Önce sordular birbirlerine

Sonra belki de bir bilgine.

Çözüm kim bilir kimin aklının içinde.

Ama kayıptı ülkeleri bir kere.

Karınları aç, gözleri ıssız,

Üç kayıp ülkenin çocukları haritasız.

Yola koyuldular gülmeleri kahkahasız.

En yüksek dağına doğru ülkenin ağaçsız.

Az gittiler, çok güldüler.

Kıvrıla kıvrıla yol yürüdüler.

Balçık bataklığını geçtiler.

Kekik kokulu bahçeye girdiler.

Uykularını kaçıran bu koku,

Yine de gülmelerini durduramadı.

Son bir gayretle her biri,

En yüksek dağa doğru ilerledi.

Üç kayıp ülkenin çocuklarının hepsi,

Güçlükle tırmandı dağın zirvesine.

Gördüklerine şaşırırken gözleri,

Ansızın kesildi gülüşmeleri.

Dağın etrafında üç kayıp ülke,

Üçü de birbirine benzemekte.

Üç ülkenin de çocuklarının hepsi,

Merakla birbirini seyretmekte.

Akılları ermedi bu işe.

Ateş yaktılar gündüz gece.

Dumanı gören aileler,

Ulaştı dağın tepesine.

Hepsi birbirinden habersiz,

Yaşıyor imiş sebepsiz.

Anlatırlarken olanları,

Dağ dile gelmiş keyifsiz.

“Kekiğimin kokusu sizi güldürdü

Bu yolculuğun sonu beni düşündürdü.

Ben aranızda dururdum yıllardır

Göremediniz beni, bilemediniz birbirinizi.”

Üç kayıp ülkenin insanları

İsteyerek gülüyorlardı şimdi.

Çocuklar çözdü sonunda gizemi.

Böylece dağın ardında kaybolmak sona erdi.