BAHÇE ZAMANI
- Pelda Doğmuş
- 20 Şub 2024
- 1 dakikada okunur
Yazar: Pelda Doğmuş
Editör: Kevser Tüfekçi
Şef Editör: Behice Kavak

Geldi yaz mevsimi,
Artık erken uyanma vakti.
Annem çağırır telaşı hayli
Sanırsın ki saat on iki
Yahu daha sabahın beşi!
Benim bilge annem daima der ki;
“Göster emeği, ye yemeği.
Göstermezsen emek,
Yiyemezsin yemek.”
Eyvahlar olsun! Bu durumda,
Ben aç kaldım demek.
Çaresiz vardım bahçeye,
“Ah, vah!” edip söylene söylene.
Derken yaslandım bir ağaca,
Daldım derin bir rüyaya.
Rüyamda herkes oturmuş evde,
İş güç zamanı, bu oturmak da ne?
Annem oyalanıyor yemekle,
Babam diyor; “Yavrum, ekmekle ye!”
Sordum anneme, “Neden gitmediniz bahçeye?”
Babam, “Dön bak evlat, o güzelim bahçeye,
Kalmadı ne sebze ne de meyve”
Aman Allah’ım! O da ne?
Şimdi anladım, bütün suç bende.
Unuttum suyu, gübreyi
Vermedim güzelce emeği.
Bahçemizde yok artık sebze, meyve
Olmazsa meyve sebze, ne olacak bunca kişiye?
Derken uyandım bir telaşla,
Baktım ki sırtım ağaçta.
Korktum, yetti düşüncesi
Aldım elime küreği,
Verdim suyu, gübreyi.
Anladım bir rüyayla her şeyi;
Göstermezsen emek, yiyemezsin yemek!