UMUT

Yazar: Ertuğrul Karaca

Editör: Kübranur Demirhan

Şef Editör: Behice Kavak

Sokakta arkadaşıyla oynuyordu Selma,

Koşarak geldi silahlı askerler yanına.

Dediler, "Burada oynamayın, gidin buradan

Yoksa ateş ederiz gözümüzü kırpmadan!"

Selma şaşırmıştı söylenen o sözlere,

Masumca baktı öfke saçan o gözlere.

Dedi, "Burası bizim mahallemiz, gitmeyiz;

Sizden korkup da evimizi terk etmeyiz. 

Kimseye bir zararımız dokunmuyor bizim.

Vicdanınız yok, insafınız kurumuş sizin!

İnsanları evlerinden koparmak da nedir?

Silahınıza güvenip de olamazsınız muktedir!"

Semada bir uçak sesi duyuldu aniden,

Bastıkları toz toprak oynadı yerinden.

Sardı kulaklarını alışıldık çınlama,

Biliyorlar son olmayacaktı bu patlama.

Selma sağ tarafa çevirdi başını,

Gözüyle gördü okulunun yıkılışını.

Haykırdı askerlere gözünden akan yaşla,

Sanırsın karşı karşıyaydı bir grup taşla.

Dedi, "Siz benim hayallerimi yıktınız,

Dışarıdan insan görünen yaratıksınız.

Allah bunun hesabını soracaktır size,

Elbet bir gün gelecek kötü insanlar dize!"

Selma dönmüştü eve, bir umudu kalmadı.

Minderdeki mektuptan gözünü alamadı,

Mektup Türkiye'dendi kardeşleri gönderdi.

İçinde yazan sözler Selma'ya umut verdi;

"Zalimin karşısında sizin yanınızdayız,

Savunmasız bir halkı yüzüstü bırakmayız.

Bizim sınırlarımız görünenden ötedir,

Mazlumlar ecdadın bize emanetidir.

Üzerimize düşen önemli görev belli,

Çalışmaktan gayrısı etmez bizi teselli.

Çok çalışacağız güçlü bir halk olacağız,

Mazlumları güzel günlere kavuşturacağız."